Ο ήχος ακούγεται διαφορετικός, μη φυσικός, σαν ραγισμένος (cracked).

Χαρακτηρίζεται από μη επιθυμητή αλλαγή στο σήμα εισόδου και το φαινόμενο γίνεται πιο έντονα αντιληπτό με την αύξηση της έντασης (Schum, 1993).

Η παραμόρφωση του ακουστικού συστήματος παρόλο που γίνεται αντιληπτή από μια μερίδα επαγγελματιών που εκτίθενται στην μουσική ή και το θόρυβο, δεν περιγράφεται σχεδόν καθόλου στα ακοολογικά/ωτολογικά βιβλία αναφοράς και ελάχιστα είναι τα άρθρα που αναφέρονται σε αυτή σε σχέση με την συμπτωματολογία. Αντίθετα, η παραμόρφωση είναι ένα θέμα το οποίο είναι αρκετά περιεγραμμένο σε άρθρα που αφορούν στη ρύθμιση ακουστικών βαρηκοΐας ή σε ρύθμιση ηχητικών συστημάτων.

Σε γενικές γραμμές θα μπορούσαμε να διαχωρίσουμε την παθολογική παραμόρφωση του ακουστικού συστήματος σε δύο μεγάλες κατηγορίες:

α) στην παραμόρφωση που δημιουργείται στο περιφερικό ακουστικό σύστημα (είτε μέσο αυτί, είτε κοχλίας) και
β) στην παραμόρφωση που δημιουργείται στο κεντρικό νευρικό σύστημα και ξεφεύγει από τα όρια της συγκεκριμένης μελέτης.